Een ruiter die rijdt met ‘gevoel’, wat betekent dit nou precies?

Gevoel bij paardrijden is een tweeledig iets.

Enerzijds is er het luik  ‘luisteren naar’ en het tweede luik is ‘spreken’.

‘Luisteren naar’ betekent dat je vooraleer je in het zadel kruipt je lichaam op de grond reeds hebt leren kennen, met zijn asymmetrie, zijn knelpuntjes, zijn pijntjes, zijn blokkades of spanningsplekken…

Je houding die je door de jaren heen hebt verworven is ontstaan door fysieke en emotionele situaties.

Zo is ieder mens/paard verschillend in houding/uitzicht. (foto hieronder van Sara Wyche)

De gewoontehouding van een mens wordt eens hij op een paard kruipt tot 4X toe versterkt.

Bv. je asymmetrie van op de grond neem je versterkt mee in het zadel.

Wat dit met je paard doet hoef ik je niet uit te leggen.

Immers ieder zoogdier heeft een vorm van asymmetrie, ook je paard.

En is ‘rechtrichten’ niet dé belangrijkste peiler in de rijkunst?

Het eerste dat je best doet als je opstapt in je zadel is je lichaam scannen.

Het is de eerste stap naar communicatie met je paard.

Immers vanuit de kennis van jouw lichaam  (zowel beeld als gevoel) zal je gaan ‘spreken’ met je paard via de hulpen. 

Verkeerde kennis geeft verkeerd spreken, dus verkeerde hulpen… (Natuurlijk doe je dit onbewust, maar dit is nou net het probleem!)

Eens je dit snapt, ben je op de goeie weg om met een volgende, goed gebalanceerde, evenwichtige zit te kunnen rijden zonder het paard te storen in zijn motoriek.

Ik had je een vervolg beloofd op mijn laatste artikel, zodoende…

Visualiseren dus…

Als je je onderbewustzijn wil controleren en programmeren dan is visualiseren hierbij essentieel.

Sommige mensen kunnen dat probleemloos, bij anderen is dit nu juist het probleem 😊

Vandaag wat tips om jezelf hierbij wat op gang te helpen, mocht jij bij de laatste groep behoren.

Wat je als oefening thuis kan doen: Vooral neem je tijd!

• Sluit je ogen en rijd/stap naar je paard/stal toe of … de lokale shop?
• Als je volgende woorden hoort, wat roepen die dan bij jou op? Spreek ze luidop uit en merk hoe je ze ervaart: spin, regen, de zee op een zonnige dag, citroen, je beste vriend(in)
• Visualiseer je zadelkamer/kast. Gebruik hiervoor al je zintuigen. Bekijk je zadel, hoe ruikt het, kleur? Hoe ziet je zadeldekje eruit? Hoe voelt het aan? Geuren?
• Zie jezelf je paard opzadelen..
• Voel jezelf opstappen. Hoe gaat dat in zijn werk? Hoe reageert je paard op dat moment?
• Je stapt je paard los, hoe voelt hij aan in bv contact op de teugels? Hoe is de bodem? Welke geuren ontdek je tijdens het rijden in de piste? Hoor je de stap van je paard?
• Welke kledij draag je nu tijdens het rijden? Kleuren? Comfortabel?
• Ligt je zadeldekje mooi verdeeld?
• Voel je je benen tegen je zadel /paard aanliggen? Voel hoe en welke raakpunten ze hebben?
• Hoe houd je je voeten in je laarzen? Spanning in je tenen? In je enkels? Op welke plaats in je voet rust je voet in je stijgbeugel?
• Hoe houd je je schouders? Voel gewoon…Spanning ergens? Gewoon ontdekken…
• Ellebogen?
• Polsen? Strak, soepel? Opnieuw gewoon ontdekken wat je doet…
• Zit je op zitbeenknobbels? Voel je je schaambeen of je staartbeen? Op welke punt steun je het meest van die 2 laatste? Ontdek, stel vast.
• Is er geluid rondom jou? Muziek?
• Is er beweging in of rond  de bak?
• Is er publiciteit geplaatst tegen de muren?
• Zijn er geuren/kleuren in de omgeving?
• Rijd een dressuurproefje

Wat je zegt is wat je krijgt!

Als je eenmaal de kracht van woorden erkent, dan besef je ook dat je jezelf kan ondermijnen door je eigen woordkeuze. Woorden en zinnen brengen ook emoties mee of roepen ze op.

Breng je positieve of negatieve gedachten eens onder woorden en voel daarbij het effect dat ze zouden kunnen teweegbrengen, zo weet je op voorhand al wat je zal kunnen verwachten.

Je gedachten positief formuleren is dan ook een geweldige opgave voor sommigen.

Als je van jezelf zegt: ‘ik ben Murphy’, wel dan weet je het absoluut. Ik zou hier zelfs meteen een naam van een vroegere leerlinge kunnen oproepen! Ze is dan ook gewoon Murphy geworden en dat heeft haar al heel veel centjes en miserie gekost op vele vlakken.

Krijg je dit soort gedachten toch binnen in je hoofd, laat ze dan gewoon passeren maar spreek ze zeker niet luidop uit. Vervang ze door een andere positieve zin.

Hoe negatieve gedachten stoppen?

Je kan je negatieve gedachten te slim af zijn door…, ja, opnieuw visualisaties.

Weiger om het beeld kracht te geven door het bv weg te vegen zoals op een schoolbord of gewoon een zwarte flap naar beneden erover te laten neervallen.

Je kan ook anders te werk gaan.

Je kan bv een halfuurtje uittrekken waarbij je alle mogelijke horrorscenes de revue laat passeren en eens dat halve uurtje voorbij, dan is het STOP! Roep het een stop toe of zeg dat het ok is om er morgen tijdens je ‘halfuurtje zorgen maken’ opnieuw eens over te beginnen. Laat het NU los!

Een visioen hebben is super maar laat het dan een positief visioen zijn!

Je kan je ook laten inspireren door enkele spreuken of gezegden: bv van Napoleon Hill:

‘What the mind can conceive, the mind can achieve!’

Of door een of andere foto op je visionboard.

Aan jou de keuze!

Maar laat angst je niet overwinnen. Immers,

JIJ BENT NIET JE ANGST!

Wie heeft nog nooit eens angst gevoeld tijdens een of andere situatie bij paardrijden.

Dit is eigenlijk zeer logisch want we hebben allemaal een ‘oer-instandhoudingsgevoel’ dat ons verwittigt bij mogelijk  gevaar.

Anders wordt het, wanneer dit oer-instinct  ons denken en handelen constant gaat bepalen.

Vaak komt angst voort uit een herinnering aan een val of een onaangenaam moment dat we beleefd hebben te paard.

Stel dat je al 500 maal probleemloos hebt paard gereden en dan komt er plots eens een val.

Dit voorval impacteert je zodanig dat je enkel nog kan denken aan dat ene moment en dat de vorige 500 keren dat het vanzelf ging, plots vergeten zijn.

Angst kan je rijden behoorlijk in de weg zitten en je vooruitgang belemmeren of  in sommige gevallen je zelfs volledig doen afhaken.

Dus voor al wie in dat geval zit, een paar tips en wat background informatie…

1. Het onderbewustzijn van een mens bestaat geheel of gedeeltelijk uit een doelbewust mechanisme dat tracht beelden die in onze verbeelding leven te realiseren.

2. Het ziet geen verschil tussen werkelijkheid en verbeelding!

3. Het heeft levendige beelden nodig om efficiënt te kunnen werken.

…

Rinkelt er al een belletje bij het lezen van deze lijntjes?

Hoe levendiger je je de val van vorige keer voorstelt hoe meer je er van zult krijgen op één of andere manier.

Het onderbewustzijn is onpersoonlijk en heeft geen opinie.

Wat het doel ook moge wezen, het zal zijn best doen om te bewerkstelligen wat je het vraagt.

Het is misschien wel een aanrader steeds tegen jezelf te zeggen:

‘Ik kan alles doen Wat Ik Nodig heb om… (vul zelf aan)

Noem dit het WIN- mechanisme. (uit Paardrijden, Jane Savoie)

Jij en jij alleen beslist of je je onderbewuste als een WIN-mechanisme of een VERLIES-mechanisme programmeert.

Visualiseren met mentale beelden is een bijzonder belangrijk punt om je gedachten te leren controleren.

Als je je levendig kan voorstellen dat je vereiste doel al bestaat dan zal je WIN-mechanisme je helpen dit te bereiken.

Je moet specifieke doelen stellen én daar een duidelijke termijn op plakken.

Veel van wat jij beschouwt als geluk of pech is eigenlijk het resultaat van je geest die zijn best gedaan heeft om je doelen te verwezenlijken…

In jezelf geloven is een dagtaak!

Het bewustzijn kan je geloof in jezelf ondermijnen. Het stelt jou zeer redelijke vragen.

Bv.

• Je bent maar een amateur die het opneemt tegen professionele ruiters op wedstrijd
• Waarom ben je zo zeker dat je dat wel kan?

Dit is dat ‘negatieve’ stemmetje dat je geloof in jezelf ondermijnt.

Negeer dit stemmetje en vertrouw op je WIN-mechanisme.

Wordt vervolgd!

Hoe voer je nu precies die tempocontrole uit?

Telkens weer stel ik vast als mensen een Freiberger komen uitproberen dat ze vanaf de eerste pasjes op stap het paard gewoon ‘volgen’. Met andere woorden: het paard stapt zoals hij het wil richting piste.

Als het paard dat eerst werd voorgereden door iemand anders, de volgende ruiter op zijn rug krijgt, zie je meteen dat ritme wegvallen.

Het paard voelt het verschil stante pede aan.

De ruiter, die het paard komt uitproberen en het dier dus niet kent, is automatisch eerst wat voorzichtig aan het voelen naar de reactie van het paard op zijn beenzetting.  

Eens dat hij het paard dan op draf zet, zie je het gebeuren.

De ruiter probeert de draf van het paard te volgen.

Het paard dicteert het tempo en niet omgekeerd. De draf ziet er dan eerder rommelig en ongecontroleerd uit met weinig vast ritme.

Het beste voorbeeld om dit te illustreren is de fiets.

Stel dat je een helling afrijdt met je fiets en plots merk je op dat je je pedalen niet meer kan volgen. Je fiets gaat hoe langer hoe sneller. Wat doe je in zo’n geval? ….

Wel dit is hetzelfde bij paardrijden. Zodra je merkt dat je paard het ritme en de snelheid bepaalt, grijp je in.

Je hand sluit zich en dan begin je in je zit het ritme te leggen, op-en neer, de 1-2, die JIJ bepaalt.

Je paard gaat jouw ritme direct volgen. Je bent de dirigent van jouw orkest. Jij geeft de maat aan.

Hierdoor maak je je paard ‘volgend’ en ben jij de leider.

Ik vergelijk het met een trampoline. Jij bepaalt door je ‘sprong’  hoe hoog of hoe laag en met welke kracht je springt.

Wel op een paard is dit net hetzelfde.

Hou rekening met wat ik eerder reeds beschreef in verband met je loodlijn, je ademhaling en je buik.

Als je paardrijdt moet je steeds tellen: Op stap tot 4, op draf tot 2 en in galop tot 3.

Succes!

Dit is een uitermate belangrijk onderwerp in eerste instantie voor je veiligheid omdat je paard je meteen ‘leest’ en voelt wie de baas is en wie controle heeft.

Vanaf je je neerzet op een paard, weet het dier al wie er op zijn rug zit. Alleen al het opstappen en hoe en waar je neerkomt in het zadel vertellen hem alles.

We zijn als mens tweevoeters. Zodra je op een paard stapt ben je een viervoeter.

Hiermee bedoel ik dat jij het bent die duidelijk maakt waar, hoe en hoe snel die 4 benen zullen gaan.

Je moet steeds een duidelijke intentie hebben voor jezelf.

Tempocontrole is hier een zeer belangrijk voorbeeld van.

Stel: je stapt ‘s morgens in je auto om naar je werk te rijden en dan gaat jouw wagen plots een totaal andere richting uit willen. Lachwekkend, idioot? Inderdaad, maar op een paard zeggen sommige ruiters dan: ‘Hij wil daar niet naartoe!’  

Eigenlijk is het dan al een beetje verbrand en weet je lieve paard al dat hij kan doen wat hij wil met jou.

In een kudde hebben paarden- los van hun alfamerrie en hun leidende hengst – ook onderlinge vriendjes waar ze gaan mee spelen en zichzelf aan bewijzen, hun hiërarchie binnen hun vriendenkringetje.

Ik vergelijk het steeds met kinderen op een speelplaats. Eentje beslist welk spel ze gaan spelen en de rest doet mee. Soms wil een ander kind beslissen maar dan zegt zijn vriendje: ‘Hier heb ik geen zin in, ik wil spel xxx spelen.’

Wel dit is nu wat het paard eigenlijk ook telkenmale uitprobeert met jou.

Als hij het ‘spel’ kan kiezen, ben je verloren.

Echter, zodra hij merkt dat iemand anders over het spel beslist en voet bij stuk houdt dan zal hij zich meteen overgeven, je maatje worden én innerlijke rust gewaarworden. Hij moet geen leiding nemen, oef! Iemand doet het even voor hem.

Dit gevoel creëert bij het paard ontspanning. Hij leidt niet langer, hij volgt!

Wat niet wegneemt dat je paard constant het spelletje zal proberen naar zijn hand te zetten.

Hij zal telkens opnieuw heel subtiel proberen jou volgend te maken waardoor hij opnieuw leidend wordt.

Voor hem is dit een spel. Voor jou kan het anders uitdraaien.

Hoe herken je dit?  In honderden manieren…

Bijvoorbeeld: een hoek proberen afsnijden, vroegtijdig willen afwenden, effe de achterhand uit de cirkel gooien, niet willen overgang rijden waar jij het nu precies wou, even proberen versnellen of net niet…

Dus telkenmale opnieuw ga je je hierin moeten bewijzen. Het blijft een eeuwig spel waarin jij de bovenhand moet proberen houden.

Geef geen duimbreed toe of je bent de klos en je kan opnieuw je leiding moeten terugwinnen met een paard dat ondertussen al lang doorheeft wat zijn mogelijkheden zijn.

Volgende keer vertel ik je HOE je dat kan oplossen.