Hij kwam, zag en overwon meteen onze harten…
Voor een paar jaar kreeg deze ruin het etiket als beste dressuurpaard Franches-Montagnes in Zwitserland.
Zijgangen, appuyementen, galopwissels, niks is voor hem teveel. Hij vraagt gewoon om te mogen werken.
Als je opstapt valt meteen de imposant gespierde nek op. Wanneer hij zich op stap zet, voel je de krachtbom onder je, maar o, zo’n gouden hart!….
Een keer meer het bewijs dat de Franches-Montagnes een paard is dat wel degelijk veel meer in zijn mars heeft dan alleen maar een koets-of recreatiepaard te zijn.
Hij zal in ieder geval bij ons een goede thuis hebben en hopelijk nog heel lang een uithangbord zijn voor zijn ras.
We gaan ons in elk geval laten zien op de dressuurwedstrijden in onze streek…
Wordt zeker vervolgd…
